Divisoria, Here I Come

I really like having guns or gun, at least. Be it real or reel, kahit ano, papatulan ko.

It's not that I need to practice a headshot to someone na 'asar' ako. Wala naman akong kaaway na sobrang kailangan ko ng patayin para matahimik na ang buhay ko. Wala pa naman. Pero paminsan-minsan meron din. kaya ingat kayo... mga gago kayo!

My 'new' likings to 'reel' guns or gun started two(2) years ago pa, November of 2005. Me, Medz and Adi together with my two(2) sisters' family and my many cousins' family went to Star City for some fun. Actually the truth is, may nagbigay kay Medz ng free tickets(entrance and rides). Kaya nagkayayaan nung malaman ng mga 'uto' na libre ang ticket.

It was in this trip to Star City ng una ako(kami ng mga pinsan ko) nakakita AEGs. All plastic pa 'yung nakita namin nuon pero God... we're so impress. Gusto ko ng bumili nun time na un kaya lang ala akong makakalaro... alang pera mga cuz ko that time eh. Ignoramus(I do not know then that there was already this game sa Pilipinas) pa ako nuon sa airsoft gaming. But I already have this idea of playing those plastic AEGs duon sa manggahan namin sa bahay with my cuz. Pero malas talaga, ala talagang pera ang mga mokong kong pinsan. Simula nuon pinagpantasyahan ko na ang magkaroon ng 'baril'. Hindi talaga mawala sa isip ko. I promise to myself... "One day I shall own one of those guns... kahit anong mangyari."

And so, two(2) years later, dumating ang magandang balita sa akin. Si Alvin na ka-opisina ko is talking about this airsoft game sa place nila. He was inviting almost every guy sa opisina. As I was listening to him nalaman ko na 'yung airsost gun na sinasabi nya e 'yun 'yung mga baril na pinagpapantasyahan ko ng two(2) years, duon sa Star City pa. Na-excite ako. Nakinig pa ako ng balita tungkol sa new craze na ito(actually luma na pala sya). Kaya lang nalungkot din ako after ng mga ilang question and answer portion namin ni Alvin about airsoft guns. Hindi pala plastic guns ang gamit nila dun... metal pala. At dahil metal sya, mas mahal sya. Namputsa sabi ko! Kelan pa ako makakabili nito. Bang mahal pala.

Simula nuon lalong akong naglaway sa baril. Lalo ko itong pinagpantasyahan. Madalas akong matulala sa pag-iisip. Kelan kaya? Hanggang dumating ang magandang yugto sa aking magiging maniac sa baril. Sa wakas after ng ilang beses na pagmamakaawa at pag-eexplain ke Medz... napa-OO ko rin sya. Pinayagan na rin nya akong bumili ng baril ko. Walang kasing sarap na saya ang naranasan ko. Parang feeling ko sinagot uli ako ni Medz ng matamis nyang "OO" kagaya nuong sagutin nya ako ng "OO" nine(9) years ago. Sa wakas, magkakabaril na ako. Hindi ko na mahintay ang Sabado. Gusto ko ng magpunta sa Divisoria. Haayyy.