Come Nov 14 of this year I'll be a father again. Yup! that's right... ate na talaga si Adi. And this time sana boy naman ang maging next baby namin ni Medz. Besides Adi wants that it'll be a boy. In fact may name na nga na nakahanda si Adi if it'll be a boy eh... "Pogi J. Sumulong". That's what she wants her bro to be named of. I don't know where she got that name pero one thing is for sure kahit ano ang mangyare ayaw ko nung name na yun. Maski nickname, ayaw ko pa rin nun. Baduy. Hmp!
It's been a month na siguro since Medz and I confirmed na we'll be having another baby this coming Nov 14. May pasok ako sa opisina when she did her check up sa new(?) OB nya. And it was positive... buntis nga sya!
We where supposed to be together for her check-up that Sunday pero sa dinami-dami ng clinic and hospital na puntahan namen... walang available na OB nung Sunday na yun. And worst hindi lang pala nung Sunday na yun walang OB. Lahat daw ng Sunday walang OB. Walang OB ang mga Hospital on Sunday? Sobra naman yun. Pano na kung may emergency? Eh pag ganun case daw pede daw nilang tawagan ang OB nila. But on normal operations wala raw talagang OB pag Sundays. Ganun? Talaga lang ha!
Okay sige since wala kaming nagawa ni Medz napilitan kaming tanggapin ng maluwag sa aming puso na walang check-up na mangyayare nung Sunday na iyon. Hayyy! Ang ending namin... Jollibee! Happy si Adi, hehehe.
Medz was alone the next day(Monday) nung nagpa check-up sya sa OB nya. She needs to know kung buntis sya para makapag notify sya sa SSS as early as possible para sa kanyang maternity claims and other chuvaness. Medyo na guilty nga ako eh when I got home from work that day. She was telling me the results of the test and her being pregnat nga na hindi ako kasama all those time na nasa OB sya. Parang feeling ko that time I am damn good only sa 'dyug-dyugan'. Pero nawala din naman kasi alam ko naman sa sarili ko na hindi ako ganun. I know myself men. Kaya madali kong na overcome yung thinking na yun.
Today, six(6) weeks and three(3) days old na ang baby namin nina Adi sa tummy ni Medz. Nahihirapan lang nga ako. Maski hindi ako ang naglilihi ako naman ang laging nauutusan ng naglilihi. Bili nito, bili noon. Punta dito, punta doon. Hanap dito, hanap doon. Hayyy buhay. Nakakapagod den no! Iniisip ko na lang na mabuti na yung ganun kesa naman sa ako ang mabuntis... mas mahirap yun!
Wednesday, April 18, 2007
Tuesday, April 17, 2007
Adi Has Graduated On Top Of Her Class
Last March 31, Sabado yun, grumadweyt na si Adi. Yes you heard it right finally nakapagpagraduate na ako ng anak! Sarap naman. Congratulate me naman.
Five(5) years old na si Adi and she just finished her Kinder schooling. Sa wakas bakasyon na at ibig sabihin bakasyon na rin ako sa gastos sa eskwela. Sobra naman kasi yung school nina Adi eh. Every month may activity. And every activity would only mean one thing... GASTOS! Oks sana kung malaki ang sweldo ng accounting supervisor kong asawa(si Medz). Eh ang kaso mas malaki pa ata ang sweldo ng staff nyang medyo matagal na sa kumpanya nila. Tama ba iyon? Bisor ka pero mas malaki pa ang sweldo ng staff mo kesa sa sweldo mo. Kailan kaya magigising sa katotohanan ang mga taong may mga power na magbigay ng mataas na sweldo na dapat... as in DAPAT, kahit ano pa man ang dahilan meron available dapat... eh laging mas malaki ang sweldo ng isang bisor compare to her staff. Maski piso pede na yun basta masabi lang na mas malaki ang sweldo ng bisor sa kanyang mga staff. Sana mainitindihan nila yun.
Balik sa graduation ni Adi. Kahit pa sa kinder lang grumadweyt si Adi iba pa rin yung feeling namin ni Medz nun eve at nung araw mismo ng graduation. Feeling ko, napakalaki na ng achievements ko bilang tatay. Parang feeling ko sa college na gagraduweyt ang anak ko.
The school ask the parents to be dressed in formal attire. Kaya kami naman ni Medz sumunod. Slacks and polo ako, slacks and formal blouse naman si Medz. Eh namputsa ng dumating na kami sa site ng graduation... ang mga hinayupak na parents ng ibang graduates mga naka jeans and casual t-shirts lang. Pede pala pinahirapan pa kami ni Medz. Nagastusan pati ako sa pagbili ko ng pink-floral na polo para may magamit ako sa graduation ng anak ko. Mahal pa naman yun. Mabuti na lang at nabawasan ang inis ko ng iaabot na sa amin ni Medz ang programme ng graduation. We were quite surprise nung makita namin na na kasulat sa programme, sa tapat ng pangalan ni Adi ang, "Nadinne J. Sumulong --- Kinder Gold Medalist and Best in Writting". Parang biglang lumiwanag ang paligid ko. Parang biglang lumamig ang simoy ng hangin sa paligid ko. Yung inis ko kanina sa mga naka jeans at casual t-shirt na mga parents ng mga graduate eh biglang nawala. Napalitan ng lihim na ngit ang labi ko. "Ayos ang galing mo... anak ko!"
But actually to tell you frankly, medyo inaasahan na namin ito ni Medz. We were quite sure na Adi will be an awardee come her graduation day. What surprises us really is yung pagiging gold medalist nya. Ang alam kasi naman sobrang mahiyain si Adi. And we thought that this would make her not to get the top spot. Pero iba ang nangyare. At gusto namin ni Medz Ang nangyare. Hehehe.
Five(5) years old na si Adi and she just finished her Kinder schooling. Sa wakas bakasyon na at ibig sabihin bakasyon na rin ako sa gastos sa eskwela. Sobra naman kasi yung school nina Adi eh. Every month may activity. And every activity would only mean one thing... GASTOS! Oks sana kung malaki ang sweldo ng accounting supervisor kong asawa(si Medz). Eh ang kaso mas malaki pa ata ang sweldo ng staff nyang medyo matagal na sa kumpanya nila. Tama ba iyon? Bisor ka pero mas malaki pa ang sweldo ng staff mo kesa sa sweldo mo. Kailan kaya magigising sa katotohanan ang mga taong may mga power na magbigay ng mataas na sweldo na dapat... as in DAPAT, kahit ano pa man ang dahilan meron available dapat... eh laging mas malaki ang sweldo ng isang bisor compare to her staff. Maski piso pede na yun basta masabi lang na mas malaki ang sweldo ng bisor sa kanyang mga staff. Sana mainitindihan nila yun.
Balik sa graduation ni Adi. Kahit pa sa kinder lang grumadweyt si Adi iba pa rin yung feeling namin ni Medz nun eve at nung araw mismo ng graduation. Feeling ko, napakalaki na ng achievements ko bilang tatay. Parang feeling ko sa college na gagraduweyt ang anak ko.
The school ask the parents to be dressed in formal attire. Kaya kami naman ni Medz sumunod. Slacks and polo ako, slacks and formal blouse naman si Medz. Eh namputsa ng dumating na kami sa site ng graduation... ang mga hinayupak na parents ng ibang graduates mga naka jeans and casual t-shirts lang. Pede pala pinahirapan pa kami ni Medz. Nagastusan pati ako sa pagbili ko ng pink-floral na polo para may magamit ako sa graduation ng anak ko. Mahal pa naman yun. Mabuti na lang at nabawasan ang inis ko ng iaabot na sa amin ni Medz ang programme ng graduation. We were quite surprise nung makita namin na na kasulat sa programme, sa tapat ng pangalan ni Adi ang, "Nadinne J. Sumulong --- Kinder Gold Medalist and Best in Writting". Parang biglang lumiwanag ang paligid ko. Parang biglang lumamig ang simoy ng hangin sa paligid ko. Yung inis ko kanina sa mga naka jeans at casual t-shirt na mga parents ng mga graduate eh biglang nawala. Napalitan ng lihim na ngit ang labi ko. "Ayos ang galing mo... anak ko!"
But actually to tell you frankly, medyo inaasahan na namin ito ni Medz. We were quite sure na Adi will be an awardee come her graduation day. What surprises us really is yung pagiging gold medalist nya. Ang alam kasi naman sobrang mahiyain si Adi. And we thought that this would make her not to get the top spot. Pero iba ang nangyare. At gusto namin ni Medz Ang nangyare. Hehehe.
Im Back... For Awhile
Been away for quite awhile not because I am busy. In fact hinde nga ako busy eh. All those days na nawala ako ng matagal hindi ko nakalimutan ang mag blog. Pero the more ata na gustuhin ko na mag-blog, the more naman na ayaw magwork sa PC ko na ma-open ang blog account ko. I dont know whats wrong. Pero ba't naman if i use others PC... naoopen ko naman. Asar talaga... yan ang tunay na pang-asar ng buhay.
Marami nang nangyari na hindi ko na i-blog dito since nung time ng huli kong post. I'll enumerate it muna and then pag may enough time ako para makasingit sa PC ng mga busy ko officemate... tsaka ko na lang ie-elaborate ang mga kwento behind.
una: graduate na si adi. sarap ng feeling maski kinder pa lang sya.
pangalawa: honor student si adi. she topped her class. clap!clap!clap! eto talaga ang mas masaya ang feeling.
pangatlo: buntis si medz. yeah right, you heard it right! after so many tries... nakaboo rin and sana boy naman. but i have this feeling na boy yun.yan ang sobrang saya ng feeling.
pang-apat: nalipat na ako ng dept. from production planner... process engineer na ako. eto hindi ko alam kung masarap amg feeling.
pang-lima: hanggang ngayon naghihintay pa rin ako ng exit party from my ppic family, but to no avail. mga gago sila. ako lang ata ang hindi bingyan ng exit party.
pang-anim: im going to mexico. hindi sa pampangga ha... sa guadalajara, mexico. i'll be training there for two months. sana walang maging aberya.
pang-pito: pang-asar ang muka ng kasama ko sa training. ma-epal.
yan muna for now alis na uli ako. punta muna ako sa line training ko sa production. makakasama ko na naman ang la-epal kong kasama sa training. pang-asar!!!!
Marami nang nangyari na hindi ko na i-blog dito since nung time ng huli kong post. I'll enumerate it muna and then pag may enough time ako para makasingit sa PC ng mga busy ko officemate... tsaka ko na lang ie-elaborate ang mga kwento behind.
una: graduate na si adi. sarap ng feeling maski kinder pa lang sya.
pangalawa: honor student si adi. she topped her class. clap!clap!clap! eto talaga ang mas masaya ang feeling.
pangatlo: buntis si medz. yeah right, you heard it right! after so many tries... nakaboo rin and sana boy naman. but i have this feeling na boy yun.yan ang sobrang saya ng feeling.
pang-apat: nalipat na ako ng dept. from production planner... process engineer na ako. eto hindi ko alam kung masarap amg feeling.
pang-lima: hanggang ngayon naghihintay pa rin ako ng exit party from my ppic family, but to no avail. mga gago sila. ako lang ata ang hindi bingyan ng exit party.
pang-anim: im going to mexico. hindi sa pampangga ha... sa guadalajara, mexico. i'll be training there for two months. sana walang maging aberya.
pang-pito: pang-asar ang muka ng kasama ko sa training. ma-epal.
yan muna for now alis na uli ako. punta muna ako sa line training ko sa production. makakasama ko na naman ang la-epal kong kasama sa training. pang-asar!!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
