COKE or PEPSI?

Katatapos lang namin kumain ng tanghalian. Pritong galunggong na maliliit, na sa sobrang liit eh para nang piniritong butiki, at kamatis na sawsawan. At kanina ko rin nalaman na mas sikat ang Coke dito sa Pinas kesa sa Pepsi.

Proof: Pagkatapos namin kumain inaalok ni Medz si Adi, "Anak... gusto mo ng Coke?" tanong ni Medz kay Adi. Tumango naman ang anak ko. Kumuha naman si Medz ng baso at sinalinan ng RC sabay bigay ke Adi. Kitam!

OMG! Nakaw Eksena

Kakadating lang namin sa bahay nina Medz at ng buong pamilya Sumulong from a wedding. Kasal ng inaanak ko sa binyag na pinsan ko rin. And fortunately(or unfortunately) kinuha uli ako na ninong at ninang din si Medz. Imagine kung gaano ang tiwala at bilib saken nung bata... hehehe. Kung alam nya lang kung gaano ako kabarat na ninong.

Nga pala, first time ko itong(kami ni Medz actually) mag-anak sa kasal. At sa bata kong ito... may inaanak na ako sa kasal... OMG! Kaya kanina parehas kami ni Medz na iba ang suot sa mediocre type na nagnininong at nagnininang sa kasal na barong tagalog at baro't saya. Nakapangsosyalang damit lang si Medz at nakafold na longsleeves lang naman ako. Ayos din naman... tinginan nga ang mga tao eh... lalo na nung dumating kaming late at nakisingit na lang sa mga tsikiting na abay para lang masabi na nakasama parin kami sa parada. Hahaha! Yan ang tunay na nakaw eksena!

Photographer In Me

While in Sg with Medz, Adi and Dianne something ugly happened! Nasira ang dalang digital camera nina Medz. At dahil sa mahirap palagpasin ang experiences naming pamilya while on vacation na hindi nakacapture ng camera... ehem napapayag ko rin si Medz nabumili kami ng bagong camera. At hindi lang basta camera ah... DSLR pa. Hahaha... ang saya-saya. Etong picture nato papadevelop in an A4 size. Simula lang ito ng pagiging tanyag kong potograpo... promise! Sino sa inyo ang gustong maging una kong kliyente? Bahala kayo... it your lost not mine. Hehehe.

Building My Own Home

Habang nasa SG ako at nagtatrabaho isa sa marami kong misyon ang makaipon para magkapapatayo ng sarili kong kwarto... este bahay pala.

Drowing dito, drowing doon. Browse dito, browse doon. Tingin dito, tingin doon. Tanong dito, tanong doon. Usisa dito, usisa doon. At pagkatapos ng mahaba-habang paglikot ng isip... naidrowing ko din, sa wakas, ang aking pangarap na kwarto(bahay pala!).

Feb nang nakauwi ako sa Pines. Bukod sa sobrang pagkamiss ko sa kanduli, dinuguan at pandesal... isa sa gusto ko agad gawin ang maisakatuparan ko na ang matagal ko ng drowing ng kwarto ko at ng mga anak ko.

Sa malas may kakilala pala akong arkitekto. Syempre nagtanong ako. pagkalipas ng isang araw... nalusaw ang drowing kong bahay. Biglang napailtan ng drowing ng kakilala kong arkitekto. Namputsa! Nagsayang pa ako ng oras kakadrowing, kakabrowse, kakatanong at kakausisa. May arkitekto pala na pedeng magdrowing para saken. Tatanga-tanga eh. Hehehe.