It's Friday today and it's 6:45pm na. Nah! I am not home yet nor I am in an internet cafe. Yeah you're right... I am still at office doing something na i-dinictate the work ko. Don't you think how powerful my job is? So powerful that it can dictate my life. Grabe!
Matagal-tagal na rin akong hindi nag-o-overtime. Sobrang tagal na kaya hindi ko na maalaala kung kelan ba 'yung huling time na nag-OT ako. Pero ngayon... kailangan kong mag-OT. Kailangan dahil sabi ng trabaho ko mag-OT ako. Masyadong malakas ang pwersa ng trabaho ko kaya napilitan akong mag-OT. Masama man sa loob ko... pero wala akong magagawa kailangan ko talagang mag-OT. Otherwise... kutos ako sa boss ko!
I should have been sitting comfortably dito sa desk ko kung na tsek ko lang na Oks na at wala ng problema sa routing sa system ng process ko. I failed to do the checking kasi... hindi ko alam kung ano ang i-tse-check ko eh. But kahit anong sabihin ko... kasalanan ko pa ren. Hindi ko pa ren na-tsek yung mga bagay-bagay na hindi ko alam kung paano at ano ang i-tse-check. Magulo di ba. Tumpak! Sakto! Magulo nga... kaya nga kailangan kong mag-OT. Dahil sa sobrang gulo ng buhay trabaho ko. Nakakalito. Hilo na ako. Pero kahit ano pa... kaya ko pa rin ito. Ayaw kong magpatalo. Lalaban pa rin ako. Lalaban pa rin akong... nag-O-OT! Pa good shot muna sa boss para sa kapal-pakan ko kanina. Pa-good shot muna.
Bukas nga, Sabado, papasok pa rin ako eh. Tsaka na lang makabawi 'pag malamig na ang simoy ng hangin. Hehehe. Syempre kailanagan din bumawi... ano ako si Martir Nievera?
Friday, August 31, 2007
Thursday, August 30, 2007
Finally... I Am Back Into Blogging
Haayyy salamat! After numerous tries I finally made it... nakakalog-in na ako sa blogspot account ko. Which means... pwede na ulit akong magblog! Hehehe.
First week of July pa yung last blog entry ko dito. And I did it when I was in GDL, MX. It was made possible kasi hinde ko PC and gamit ko. I was using other laptop... kaya ako nakalog-in. Pero kung PC ko ang gamit ko... ay naku kahit anong gawin ko kahit ilan tries ang gawin ko kahit magtutuwad pa ako... alang epekto. Hinde pa ren ako makalog-in sa blogspot account ko.
I do not know what went wrong. I do not why it went wrong. I tried everything to fix it... pero all in vain. Suko na ako... ayoko na... alang ng pag-asa 'to... hinde na talaga ako makapagbubukas ng blogspot account ko dito sa PC ko. That was two months ago. Dalawang buwan ko na isunumpa ang PC kong ito. Dalawang buwan ako masama ang loob dito sa PC ko. Dalawang buwan din kaming nag-iirapan nitong PC ko. Hanggan dumating ang ngayon...
Kaninang umaga dahil miss ko na ang magblog nagtry akong buksan ang blogspot account. OMG! Nangyare ang hindi ko inaasan. Feeling ko bumuka ang langit. Lumabas ang napakaputing ilaw. At buhat sa siwang ng langit ay naglabasan ang napakaraming puting kalapati. Napakasarap ng feeling. Parang... parang kukunin na ako ni Lord!
Sa unang pagkakataon sa loob ng mahabang dalawang buwan na pagkaburo... nakapagbukas din ako ng blogspot account ko. At isa lang ang ibig sabihin nito... pede na ulit akong magblog. Hehehe. Salamat naman.
I do not know what happen. Wala naman akong ginawa to fix tong PC kong mahal. Sumuko na nga ako di ba. Pinabayaan ko na nga sya di ba. Ayaw nya saken edi ayaw ko din sa kanya. Pero kung ano ang dahilan bat naging ok na sya... ehhhh talagang di ko alam. But who cares! As long na pede na akong magblog ule sa PC ko.... hinde ko na kailangan ng alamin pa ang reason kung paano sya naging ok. Ganun naman talaga minsan ang buhay eh! May mga problema na kahit anong pilit nating solusyunan... hindi naten maayos. Pero meron din naman mga problema tayo sa buhay na maski hindi natin solusyonan... nagigising na lang tayo isang araw na solve na sya. Ikaw SOLVE ka na ba?
First week of July pa yung last blog entry ko dito. And I did it when I was in GDL, MX. It was made possible kasi hinde ko PC and gamit ko. I was using other laptop... kaya ako nakalog-in. Pero kung PC ko ang gamit ko... ay naku kahit anong gawin ko kahit ilan tries ang gawin ko kahit magtutuwad pa ako... alang epekto. Hinde pa ren ako makalog-in sa blogspot account ko.
I do not know what went wrong. I do not why it went wrong. I tried everything to fix it... pero all in vain. Suko na ako... ayoko na... alang ng pag-asa 'to... hinde na talaga ako makapagbubukas ng blogspot account ko dito sa PC ko. That was two months ago. Dalawang buwan ko na isunumpa ang PC kong ito. Dalawang buwan ako masama ang loob dito sa PC ko. Dalawang buwan din kaming nag-iirapan nitong PC ko. Hanggan dumating ang ngayon...
Kaninang umaga dahil miss ko na ang magblog nagtry akong buksan ang blogspot account. OMG! Nangyare ang hindi ko inaasan. Feeling ko bumuka ang langit. Lumabas ang napakaputing ilaw. At buhat sa siwang ng langit ay naglabasan ang napakaraming puting kalapati. Napakasarap ng feeling. Parang... parang kukunin na ako ni Lord!
Sa unang pagkakataon sa loob ng mahabang dalawang buwan na pagkaburo... nakapagbukas din ako ng blogspot account ko. At isa lang ang ibig sabihin nito... pede na ulit akong magblog. Hehehe. Salamat naman.
I do not know what happen. Wala naman akong ginawa to fix tong PC kong mahal. Sumuko na nga ako di ba. Pinabayaan ko na nga sya di ba. Ayaw nya saken edi ayaw ko din sa kanya. Pero kung ano ang dahilan bat naging ok na sya... ehhhh talagang di ko alam. But who cares! As long na pede na akong magblog ule sa PC ko.... hinde ko na kailangan ng alamin pa ang reason kung paano sya naging ok. Ganun naman talaga minsan ang buhay eh! May mga problema na kahit anong pilit nating solusyunan... hindi naten maayos. Pero meron din naman mga problema tayo sa buhay na maski hindi natin solusyonan... nagigising na lang tayo isang araw na solve na sya. Ikaw SOLVE ka na ba?
Subscribe to:
Posts (Atom)
