Nung isang araw habang inaayos ko ang mga files ng laptop ko napadaan ako dun sa mga folders ko mga pictures. Bukas ako dito, bukas ako dun. Tingin dito, tingin dito. Tapos nakita ko yung pictures ng mga anak ko. Napatitig ako sa panganay ko ke Adi. Bigla ko syang naalala. Bigla ko syang namiss. Naalala ko yung mga panahon na magkasama pa kami sa pinas. Parang naawa ako hindi sa sarili ko pero para sa anak ko. Hindi na nya ako nakakasama. Hindi na kame nagkakalaro. Bilib pa naman saken yun pag nagdrowing na ako. Hindi ko na namalayan tuloy-tuloy na pala ang agos ng luha mula sa dalawa kong mata. Papahirin ko. Tutulo pa ren. Papahirin ko. Tutulo pa ren. Paulit-ulit lang.
Tawag agad ako sa asawa ko ke Meds, “Mommi YM tayo!”
“Teka hindi pede nasa trabaho ako”, sagot ng asawa ko sa kabilang linya.
“Hindi basta YM tayo, online na ako”, pautos na ang sabi ko.
Sumunod naman sa gusto ko si Meds. Nag chat kame pero nde ko na binuksan ang cam ko. Kaya hindi nya alam na habang nagpapatawa ako at tumatawa sya eh... bumabaha na ng luha sa kwarto ko!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment