Martes nuon. Tandang tanda ko. Pangalawang araw ko na ng training dito sa Mehiko. Pauwi na ako sakay ng Ford F150 na puti. Na mimaneho ni Senior Jorge. Kasama ang walo ko pang mga Pilipino na nagte'training den.
Walang masyadong kakaiba sa byahe namen. Paminsan minsang trapik sa bawat intersection na dinaanan namen. Mga lumang sasakyan... mga bagong sasakyan... mga square na bahay na gawa sa bricks... mga malalaking itim na ibon na nagkalat sa tabi ng kalsada... tugtog ng Mariachi from Senior Jorge's cassete tape na nagustuhan na rin namen... si Bodgie na as usual tulog na naman sa unahan ng sasakyan. It was a normal drive. Nothing different... no unusual things happening.
Until biglang... nagsalita si Senior Jorge. Sunod sunod ang salita. Espanyol. Hindi namen maintindihan. Syempre nagulat kame. Lalo kaming nagulat nung pilit na ginigising si Bodgie. Napabalikwas si Bodgie.
Huh! Tingin ke Senior Jorge... "What... what happen!".
Tinuro ni Senior ang bintana. Buksan daw ni Bodgie. Sunod naman si Bodgie. Maya maya may nag abot na lalake ng mga limang tajeta(calling card). Kunin daw ni Bodgie sabi ni Senior Jorge. Maski medyo na wi wirduhan abot naman ang Bodgie. Pag kaabot ni Bodgie ng tarjeta sabay tingin... tapos napangiti... tapos tumingi sa amin... lalong napangiti. Inabot naman ni Bodgie sa amen yung ibang tarjeta. Tingin agad kame pagkaabot namen. Napangiti rin kame. Nakakangiti naman talaga eh. Sige tingnan nyo!
No comments:
Post a Comment